Kancelaria oferuje Państwu pomoc z zakresu prawa rzeczowego, które określa zasady dotyczące sposobu nabywania i korzystania z praw do rzeczy materialnych. Jest to jedna z głównych gałęzi prawa cywilnego, która reguluje stosunki prawne związane z rzeczami materialnymi, takimi jak nieruchomości, ruchomości czy inne składniki majątku.

Podstawą prawa rzeczowego jest pojęcie prawa własności, które daje właścicielowi najszersze uprawnienia do korzystania z rzeczy oraz decydowania o niej w sposób najbardziej swobodny. Oprócz prawa własności, w ramach prawa rzeczowego regulowane są także inne prawa rzeczowe, takie jak użytkowanie wieczyste, służebność, hipoteka czy zastaw.

Prawo rzeczowe przewiduje różne rodzaje relacji między osobami a rzeczami, określając prawa i obowiązki stron oraz zasady chroniące interesy posiadaczy praw do rzeczy. Jest to istotne dla stabilności obrotu gospodarczego i ochrony praw majątkowych jednostek, a także dla zapewnienia porządku i bezpieczeństwa w obrocie prawnym.

OCHRONA WŁASNOŚCI

Prawo własności, jako fundamentalne prawo rzeczowe, podlega szczególnej ochronie w polskim systemie prawnym. Właściciel, zgodnie z art. 140 Kodeksu cywilnego, ma prawo do posiadania, korzystania i rozporządzania swoją rzeczą, co oznacza, że może to robić w sposób wyłączny, bez ingerencji osób trzecich. Właściciele mają zatem prawo oczekiwać poszanowania ich praw przez innych, a w przypadku ich naruszenia mogą skorzystać z różnych roszczeń ochronnych.

Rodzaje roszczeń ochronnych:

1. Roszczenie windykacyjne (o wydanie rzeczy).
2. Roszczenie negatoryjne (o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie dalszych naruszeń).
3. Uzupełniające roszczenie właściciela.
4. Przeciwstawne roszczenie posiadacza o zwrot nakładów.
5. Roszczenie związane ze wzniesieniem budowli na cudzym gruncie.

Prawo własności w Kodeksie cywilnym jest mocno chronione, co daje właścicielom szereg narzędzi do obrony swoich praw. Dzięki roszczeniom ochronnym mogą oni skutecznie reagować na wszelkie naruszenia.

POSIADANIE

Pojęcie posiadania należy rozumieć, jako władztwo faktyczne nad rzeczą. Posiadaczem rzeczy jest ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten kto nią faktycznie włada, jako użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad rzeczą (posiadacz zależny).

Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego nie wolno naruszać samowolnie posiadania, chociażby posiadacz był w złej wierze. Naruszenie tegoż zakazu powoduje możliwość skorzystania ze środków ochrony przewidzianych przepisami prawa.

Roszczenie o przywrócenie naruszonego stanu posiadania oraz o zaniechanie dalszych naruszeń:

Celem tego roszczenia jest przywrócenie posiadania posiadaczowi władztwa nad rzeczą. Aby skutecznie dochodzić roszczenia o przywrócenie naruszonego stanu posiadania oraz o zaniechanie dalszych naruszeń, konieczne jest spełnienie kilku przesłanek:

• Posiadanie: Osoba składająca roszczenie musi wykazać, że posiadała daną rzecz (posiadanie w rozumieniu prawa cywilnego).
• Naruszenie: Musi zostać udowodnione, że doszło do naruszenia tego posiadania przez inną osobę.
• Bezprawność: Działania naruszające muszą mieć charakter bezprawny.

Roszczenie o przywrócenie naruszonego stanu posiadania oraz o zaniechanie dalszych naruszeń jest ważnym narzędziem ochrony prawnej dla osób posiadających nieruchomości i inne rzeczy.

Warto skorzystać z pomocy prawnika, aby skutecznie dochodzić swoich roszczeń i zabezpieczyć swoje interesy.

ZASIEDZENIE

Przez zasiedzenie można nabyć prawo własności – ruchomości oraz nieruchomości.

Aby zasiedzenie mogło mieć miejsce, muszą być spełnione pewne warunki:

1. Posiadanie: Osoba, która ubiega się o zasiedzenie, musi posiadać nieruchomość w sposób nieprzerwany i w sposób jawny, co oznacza, że musi działać, jak właściciel.
2. Czas: W przypadku zasiedzenia nieruchomości gruntowej, okres posiadania wynosi 20 lat, jeśli posiadacz działał w dobrej wierze, oraz 30 lat, choćby posiadał w złej wierze.
3. Ciągłość posiadania: Posiadanie musi być nieprzerwane przez cały wymagany okres.

Zasiedzenie ma na celu stabilizację stosunków własnościowych i zabezpieczenie praw osób, które długo korzystają z danej nieruchomości. Proces zasiedzenia może być skomplikowany i często wymaga postępowania sądowego, zwłaszcza w przypadku, gdy dawny właściciel (lub jego spadkobiercy) kwestionuje roszczenie o nabycie własności nieruchomości w drodze zasiedzenia.

Skutek stwierdzenia zasiedzenia: Po spełnieniu przesłanek zasiedzenia, z upływem odpowiedniego terminu, z mocy prawa następuje nabycie własności przez posiadacza samoistnego. Jednocześnie dotychczasowy właściciel traci swoje prawo.

Dobra wiara: Dobra wiara posiadacza nie stanowi przesłanki nabycia nieruchomości. Możliwym zatem jest nabycie własności nieruchomości przez osobę, która od samego początku zdawała sobie sprawę z tego, iż jego właścicielskie władanie rzeczą nie ma żadnej podstawy prawnej.

Opłata sądowa od wniosku o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie:

Zgodnie z Ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych opłata sądowa od tegoż wniosku wynosi 2000 złotych.

ZNIESIENIE WSPÓŁWŁASNOŚCI

Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli – bez względu na wolę pozostałych – może żądać w każdym czasie zniesienia współwłasności.

W przypadku braku porozumienia pomiędzy współwłaścicielami, zniesienie własności następuje w postępowaniu sądowym. Złożenie wniosku o zniesienia współwłasności inicjuje postępowanie sądowe. Sąd zatem co do zasady, nie może oddalić wniosku, jeśli został złożony przez osobę uprawnioną, nawet jeżeli sprzeciwiają się temu pozostali współwłaściciele.

Jednym ze sposobów wyjścia ze stosunku współwłasności jest podział fizyczny rzeczy, w wyniku którego rzecz wspólna zostaje podzielona na części, z których każda staje się nową rzeczą, będąca przedmiotem odrębnej własności.

Obowiązek ustalenia dopłat lub spłat: Sąd znosząc współwłasność, ma obowiązek orzeczenia w przedmiocie dopłat i spłat na rzecz pozostałych uczestników postępowania. Sąd może zaniechać orzeczenia w tym przedmiocie jedynie wtedy, gdy uprawnieni współwłaściciele zrzekną się roszczenia do należnych im spłat lub dopłat.

Jaka jest opłata sądowa od wniosku o zniesienie współwłasności?

Opłata jest stała i wynosi 1000 złotych, natomiast jeżeli wniosek zawiera zgodny projekt zniesienia współwłasności, pobiera się opłatę stałą w kwocie 300 złotych.